Türkiye Spastik Çocuklar Vakfı Kurucu Üyesi Gevher Kara, 43 yaşındaki Otizmli oğlu Taylan ile birbirlerine bakamayacak duruma geldiklerinde aynı huzurevinde kalmayı istiyor. Ancak yasalar buna müsaade etmiyor. Bu nedenle Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı’na bir çağrı mektubu kaleme alan Gevher Kara, change.org’ta imza kampanyası başlattı. Change.org da Kara’nın bu kampanyasının daha geniş kitlelere ulaşabilmesi için anne oğul için özel kampanya filmi hazırladı.
Taylan doğduktan 6 ay sonra onda bir farklılık olduğunu anlayan anne Gevher Kara yaşadıklarını şöyle anlatıyor; “Taylan ile doğduğundan beri hiç ayrılmadık, onun öğretmeni de annesi de ben oldum. Oğlum Taylan 43 yaşında. Doğduktan 6 ay sonra bir şey fark ettim hissettim deddedee mamama diye tekrarları vardı. 1 yaşına geldiğinde kör sağır dilsiz bir çocuk haline geldi kendi içine kapandı. Taylana okumayı yazmayı ben öğrettim. Otistikler ipek böceği gibi kozalarına çekilirler. Bu kampanyaya katılan duyarlı insanların beni anlayacaklarını distekleyeceğinkerin inanyorum. İki kişi gibi görünüyoruz ama tek hayat yaşadık. Ona öğrettiğim ilk kelime su idi, sık sık tekrarladım elimden tutup beni musluağa götdürdü. En sonunda bir gün bana Sss dedi.”
Anne Gevher Kara’nın uzun yıllar verdiği emekleri karşılığını buldu, Bugün 43 yaşında olan Taylan, konuşuyor, kendi ihtiyaçlarını giderebiliyor, evde her işi yapabiliyor. Annesi Gevher Kara o günleri bakın nasıl anlatıyor;”. Milli eğitimin okulları bizleri kabul etmiyordu, onu alıp okulların tenesüf saatlerinde okul bahçesine götürmekti. Onlar tenefüse çıktığında onlarla mutlu olduk. Böyle bir okul maceramız oldu. Ona okuma yazmayı öğrettim. Evde her işi yapıyor. Toz almayı, çay yapmayı sofra düzeni kurmayı konuşmayı öğrendi..”
Kampanya filminde konuşan Taylan ise şunları söylüyor;” Dikiş nakış cam nakış boyası yapıyoruz, annemle çay kahve içiyoruz”.
“Taylanla benim aynı huzurevinde kalabileceği bir huzurevi yok” diyen anne Gevher Kara şunları söylüyor;” Yaşlanıyoruz ve birbirimize bakamaz hale geleceğiz. Onları devlet bizden ayırıp farklı yerde muhafaza etmekte biz de huzurevlerine alınmaktayız. Doğduğu günden bu yana gözümün önünden ayıramadığım, ömrümü seve seve adadığım evladımla, elden ayaktan düşüp ona bakamayacak yaşa gelince de birlikte bir huzur evine yerleşme hayali kurardım.
Ben evladıma ihtiyaç duyduğu sevgiyi verirken ikimizin bakımına birinin yardım edeceği düşüncesiyle içim huzurla dolardı. Ancak çok yakın bir tarihte öğrendim ki yasalarımız buna müsaade etmiyor! Ben normal bir huzur evine yerleştirilirken; canımdan çok sevdiğim, hayatı boyunca koruduğum ve kolladığım evladım, benden çok uzakta hiç bilmediği, anlayamayacağı bir ortama konacakmış.
Gevher Kara, herkesi kampanyasına destek olmaya çağırıyor:“Kalan ömrümüzde bize verilen bir lokma ekmeğe gözyaşımızı katık ettirmeyin. Analara, babalara, sesimi duyan sizlere sesleniyorum. Ancak sizin desteğinizle sessiz çığlığımı gerekli makamlara duyurabilirim. Biliyorum bu ülkede benim gibi birçok aile var. Devletin evlatlarımızla birlikte kalabileceğimiz "huzur evlerini" hayata geçirmesi için sizlerden bir imza, sadece bir imza istiyorum. Bu ayrılığı bize yaşatmasınlar, zaten ölüm bir ayrılıktır ama ölmeden önce bizi öldürmesinler. Ben evladıma ihtiyaç duyduğu sevgiyi verirken ikimizin bakımına birinin yardım edeceği düşüncesiyle içim huzurla dolardı. Ancak çok yakın bir tarihte öğrendim ki yasalarımız buna müsaade etmiyor! Ben normal bir huzur evine yerleştirilirken; canımdan çok sevdiğim, hayatı boyunca koruduğum ve kolladığım evladım, benden çok uzakta hiç bilmediği, anlayamayacağı bir ortama konacakmış.
Gevher Kaya’nın change.org’ta başlattığı kampanya şimdiye kadar binlerce kişi destekte bulundu. Kampanyanın başarıya ulaşabilmesi, ses getirebilmesi için 150 bin imzayaya ihtiyaç
var. Siz de destek olmak isterseniz buradan ulaşabilirsiniz www.change.org/p/iki-ayr%C4%B1-bedeniz-ama-asl%C4%B1nda-tek-ki%C5%9Fiyiz-o%C4%9Flumla-bizi-ay%C4%B1rmay%C4%B1n